پوشش ضد حریق سازه فولادی

لزوم محافظت اسکلت ساختمان و سازه با پوشش ضد حریق در برابر حریق بعنوان مهمترین قسمت محافظت غیر عامل، باید  مدنظر طراحان و محاسبان سازه قرار گیرد. اجرای پوشش ضد حریق سازه های فلزی از مهمترین و کاربردی‌ ترین روش های محافظت سازه در رشته مهندسی حریق به شمار می آید. در این روش بیشتر ستون‌ها و تیرهای اصلی سازه جهت محافظت قاب های سازه ‌ای در مقابل حریق توسط پوشش ضد حریق اسکلت فلزی پوشش داده می شوند. دیوارها، سقف و کف سایر موارد مقاوم سازی غیرعامل در مقابل حریق می ‌باشند که در موارد و کاربری‌های خاص، عایق سازی می‌شوند.

بنابراین سازه فولادی بدون پوشش ضدحریق در برابر حریق بسیار آسیب‌پذیر بوده و نیازمند مقاوم‌ سازی در مقابل حریق می‌باشند. مطابق دستورالعمل ISO  و BS 476  فلز آهن بدون پوشش ضد حریق در مدت زمان کمتر از10دقیقه پس از آتش سوزی به دمای 5000 درجه می‌رسد که این دما، نقطه خمش فلز آهن بوده و طبق مطالب فوق 50 درصد مقاومت خود را از دست می‌دهد.  در اکثر پروژه ‌ها همچون نیروگاه به علت بالا بودن خطر حریق و آتش‌سوزی نیاز است تا سازه به خصوص سازه های فلزی توسط پوشش ضد حریق نسبت به حریق احتمالی مقاوم سازی شود.

سطحی از فولاد که در معرض حریق قرار دارد بخش بر سطح مقطع کل، تشکیل ضریبی به نام ضریب مقطع می‌دهد. هر اندازه این ضریب بیشتر باشد، ضخامت پوشش های ضد حریق سازه اسکلت فولادی افزایش می‌یابد. در نتیجه هر  چقدر سطح قسمت در معرض آتش بیشتر باشد و یا ضخامت فلز‌کمتر باشد، ضخامت پوشش ضدحریق اسکلت فلزی افزایش می‌‌یاید و بیشتر درنظرگرفته می شود

جهت محاسبه ضخامت پوشش ضد حریق سازه فولادی و اسکلت فلزی روی ساختمان نیاز به نقشه سازه است تا حداقل اطلاعات زیر بدست آید.

1.     ضخامت و نوع سقف عرشه فولادی یا متال دک

2.     مقطع و سایز تیرهای حمال عرشه فولادی

3.     اندازه و مقطع نوع ستونها

4.     زمان مقاومت مورد نیاز در برابر حریق ( تا چند ساعت سازه نیاز است تا در برابر آتش محافظت شود)

تمامی موارد فوق کمک می کند که میزان ضخامت پوشش ضد حریق سازه های فلزی مقدار مناسب را دارا باشد که از نظر  اقتصادی به صرفه و نظر زمانی بسیار کار آمد است.